Płyta jest gotowa!

Phantom

I właśnie w tym miejscu chciałbym wraz z małżonką serdecznie podziękować Kasi i Remkowi za płytkę. Jak narazie "Tym dla mnie jest" RZąDZI !!! Very Happy

MacKozer

i tak się możecie cieszyć, ja płytkę zobaczę dopiero 2 listopada...

vincent

No to teraz ja Wink

.

CON TRUST - następca Melange, kolejna długooczekiwana płyta długogrająca Artrosis. Na pewno jest to materiał, na temat którego od dłuższego czasu toczyła się dyskusja w którą stronę pójdzie zespół po gruntownych zmianach personalnych. Jeśli ktoś się obawiał radykalnych zmian to może spać spokojnie. Jedna rewolucja październikowa wystarczy - kurs USS Artrosis pozostał bez zmian. Okręt płynie dalej w jedynym słusznym kierunku. Nie zmieniła go 'żywa' perkusja, która znalazła sobie miejsce u boku elektronicznej bestii - jak niektórzy nazywali Artrosis. Bądź co bądź nawet tak 'elektroniczny' zespół jak Depeche Mode też docenił uroki garów. Artrosis zaś jest grupą która lubi ostro przyłoić więc tym bardziej nie jest dziwne, że i oni zostali zasileni bębniarzem. Kierunek trzymają też strunowcy z Sacriversum. Bez obaw, na Con Trust nie ma 'heavy metalu' z całym szacunkiem dla tego typu zespołów. Nie przeczę, że ja również obawiałem się 'zmetalowienia' Artrosis i partii gitarowych a'la Iron Maiden. Spokojnie - jest O.K.
Sama muzyka jest na Con Trust bardzo zróżnicowana. Znajdują się tam utwory bardzo czadowe ('Nie oceniaj') jak i spokojne ('W półśnie'). Brudne brzmienie gitar i sposób ekspresji oraz coś co można chyba nazwać agresją wokalną (czyli coś pomiędzy krzykiem a growlem Wink

) sprawiają, że jest to najbardzie rockowa płyta Artrosis. Większość repertuaru to śmietanka koncertowa - utwory wprost stworzone do prezentacji na żywo - choć są kompozycje takie jak tytułowy 'Con Trust', które bardziej zachęcają do wygodnego fotela i lampki czerownego wina niż do pogo. Jednakże już 'Był jak diament' to tzw. klasyk Artrosis. Jedyny utwór, który mógłby się znaleźć nawet na ... 'Ukrytym wymiarze'. Cała reszta stylisytcznie pasuje bardziej do 'Pośród kwiatów i cieni' - co podkreśla np. utwór 'Wiesz tylko ty i on' rozbity podobnie jak 'Nieprawdziwa historia' na dwie części. Na plus należy zaliczyć także lepszą produkcję albumu - zwłaszcza w porównaniu z Melage. Reasumując - na Con Trust nie zawiodą się fani starego dobrego Artrosis, choć płyta jest inna niż pozostałe to nie jest to tak drastyczna odmiana jaką był Fetish.

Dark Dancer

Cristalrose

Phantom

NG

Mam już płytke Very Happy

Remo

przysłali Ci, czy kupiłeś w sklepie?

NG

Przysłali z Mystica czekałem trochę ponad tydzień ale warto było Kwadratowy

Razem z płytą była inna płyta róźni wykonawcy cus jak bonus i siakies stare pocztówki promujące Riversidów z 2005 roku jak zastępstwo opakowania bombelkowego chyba Very Happy

methea

Mam !

Jackobh

Annunn

MAM

nareszcie

rozza

Ja także mam Smile

Czekałam na tą płytę z niecierpliowością. Po kilku przesłuchaniach moge jasno stwierdzić że jest to jeden z lepszych albumów w dyskografi zespołu, jeśli nie najlepszy. Pozwólcie że podzielę się jednak własnymi uwagami i spostrzeżeniami dotyczącymi tej płyty, już nie do końca takimi sympatycznymi jak uwagi przedmówców. Jako że na płyte czekało sie ładnych parę lat, apetyt naprawdę się wzmógł. Więc:

Kwestia artystyczna:

Wielki plus za pomysły, kompozycje oraz oddalenie się od gotyckości - zauważyłam że ostatnio wszystkim wychodzi to na dobre. Kolejny plus za niestandardowe, prawie jazzujące wstawki jak chociażby w "Nie oceniaj". Bardzo podobaja mi się także linie wokalne oraz teksty - powiedziałbym nawet że Medeah przesła sama siebie Smile

. Niestety to koniec plusów. Rażą trochę toporne riffy gitarowe (chodzi wyłącznie o przesterowane), bardzo mało inwencji Sad

. Jednak najgorzej prezentuje się nowy perkusista. Owszem dodał troche życia muzyce (żywe bębny to zawsze miła odmiana) ale jak na tak zachwalanego przez zespół muzyka, z ukończonymi szkołami muzycznymi itd. zupełnie się nie popisał. Bardzo nierówne przejścia i beszczelnie mówiąc absolutnie bez finezji - a zdaje się że przy dzisiejszej technologi studyjnej, wyprostowanie garowego to żaden problem - no chyba że to co słyszymy na płycie jest juz
wyprostowane Sad

Jednym słowem Lombardo to nie najlepsza ksywa. Klawisze sporadyczne a pomysły standardowe, myślałam że Migdał, którego twórczość notabene znam tylko z Aion, pokaże coś naprawę zaskakującego, bardziej pójdzie w elektronikę - ogólnie jednak nie jest źle, ale mogło byc znacznie lepiej.

Kwestia produkcyjna:
Bardzo fajnie brzmi bas, jak na Rema, same linie jak i brzmienie bardzo niestandardowe - brawo. Stanowczo za głośno gitary oraz za cicho wokale - które jakby nie było stanowią najmocniejszy punkt płyty.
Przesłuchiwałam tą płytę z paroma osobami i kilku z nich nasuneło się skojarzenie z płytą "?" zespołu Hey (mi także). Biorąc pod uwagę że płyta ta ma już ponad 10 lat, nieświadczy to innowacyjności Artrosis - przy czym jesli chodzi o produkcję Heya to 10 lat temu była o niebo lepsza niż dziś Artrosis. Brakuje mi strasznie na Con trust ,modnego juz jakis czas, ambientowego charakteru - jednym słowem wciąż za duzo pogłosów.

Jednak mimo wszystko przypadło mi do serca kilka kawałków, wspomniany już "Nie oceniaj", "Tak było, jest i będzie" oraz szczególnie "W półśnie" dla mnie to numer 1 na dzień dzisiejszy. Aczkolwiek jak na płytę na którą czeka się tyle lat nie jest to żadna rewelacja - wypada bardzo blado przy innych dzisiejszych produkcjach.
Teraz czekam więc na koncerty Smile